پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

کوچه‌ها دیگر رنگ آفتاب را نمی‌بینند. نسبت به قبل نحیف و لاغرند. جمع و جور نشسته‌اند میان ساختمان‌هایی که سرشان به طاق آسمان چسبیده. از وقتی سایه آسمانخراش‌ها افتاد بر سر آنها، حتی کوچه آشتی‌کنان هم قهر کرد. دیگر نه صدای بازی کودکی در کوچه‌ها می‌پیچد و نه آدم‌های پرمهر، دل به دل همسایگی هم می‌دهند. تا همین 20سال پیش، کوچه‌ها حلقه اجتماعات کوچک را تشکیل می‌دادند. فرایند اجتماعی شدن آدم‌ها از همان دوران کودکی از محله‌ها و کوچه‌هایش آغاز می‌شد. بچه‌ها با اجرای بازی‌های دست جمعی از همان ابتدا می‌آموختند که چطور در اجتماع بزرگ‌تر (جامعه) با این و آن تا کنند و صلاح بروند. اما حالا حتی با شروع فصل تابستان کمتر مهر کوچه‌ها به دل کودکان می‌نشیند.